اطلاعات عمومی

تایتانیک بزرگ ترین کشتی بخار مسافربری جهان همراه با ۲ کشتی دیگر به نام های المپیک و بریتانیک توسط کارخانه کشتی سازی هارلند و ولف در ایرلند ساخته شد.

آنچه که نام تایتانیک را برای همیشه در خاطره ها ثبت کرد برخورد آن با یک توده یخ شناور و غرق شدن در آب بود که موجب مرگ حدود ۱۵۱۷ نفر شد. این اولین فاجعه دریائی در زمان صلح در تاریخ بود. برای ساخت تایتانیک از پیشرفته ترین تکنولوژی موجود در همان زمان استفاده شده بود. هیچ کس فکر نمی کرد روزی تایتانیک با این همه تجهیزات و خدمه فوق العاده ماهر و باتجربه در آب غرق شود.

طرح اولیه کشتی توسط لرد پیر رئیس کارخانه داده شد و پس از بررسی توسط مدیران کارخانه مورد تأیید واقع شد. سرانجام در ۳۱ مارس سال ۱۹۰۹ میلادی ساخت تایتانیک آغاز شد و تکمیل آن ۲ سال به طول انجامید.

تایتانیک دارای ۴ سیلندر، ۴ دودکش، ۳ موتور بخار و یک توربین فشار معکوس به همراه ۳ پروانه پرقدرت بود. تعداد سرنشینان کشتی ۳ هزار و ۵۴۷ مسافر و خدمه بوده و استخر شنا، زمین ژیمناستیک، کتابخانه و زمین بازی اسکوواچ داشت. برای ذکور اتاق های درجه یک از چوب و مبلمان بسیار گران قیمت و فوق العاده زیبا استفاده شده بود. اتاق ها درجه ۲ و ۳ نیز تمام امکانات رفاهی مورد نیاز را داشتند. پلکان کشتی بسیار زیبا بود و از چوب بلوط ساخته شده بود. لامپ ها طوری انتخاب شده بود که نورها طبیعی به نظر برسد و اوج تکنولوژی آمیخته با معماری در این کشتی مشاهده می شد.

در تایتانیک چه گذشت؟

شب یکشنبه ۱۴ آوریل سال ۱۹۱۲ میلادی بود. درجه حرارت هوا به سرعت در حال کاهش بود و آب اقیانوس سردتر می شد ماه در آسمان دیده نمی شد اما هوا نسبتاً صاف بود. در ساعت ۱۱ و ۴۰ دقیقه پیامی برای تایتانیک مخابره شد که در آن هشدار داده شده بود که یک توده یخ شناور در مسیر کشتی وجود دارد. چند دقیقه بعد پیام دیگری از کشتی دیگر با همین مضمون به تایتانیک مخابره شد. اما هیچکدام از دو پیام به تایتانیک نرسید.

در ساعت ۱ و ۴۵ دقیقه ناگهان یک توده یخ در مقایل کشتی ظاهر شد. زنگ خطر ۳ بار به صدا درآمد کاپیتان تمام تلاش خود را جهت تغییر مسیر کشتی انجام داد اما دیر شده بود. گوشه راست کشتی با توده یخ برخورد کرد و چندین جای کشتی صدمه دید.

ناگهان آب وارد کشتی شد صدمات وارده جبران ناپذیر بود. کاپیتان اسمیت و توماس اندرو به این نتیجه رسیدند که کشتی در حال غرق شدن است و در نیمه شب دستور دادند که قایق های نجات را به آب بیندازند.

تایتانیک دارای ۲۰ قایق نجات به ظرفیت یک هزار و ۱۷۸ نفر بود. در حالی که تعداد خدمه و مسافران روی هم ۲ هزار و ۲۲۳ نفر بودند. ۱۶ قایق درون جرثقیل کشتی و تعدادی هم قایق تاشو وجود داشت.

مسافران درجه ۱ و ۲ کشتی به راحتی به قایق ها دسترسی داشتند اما دسترس به قایق ها برای مسافران درجه ۳ وجود نداشت. یک در بزرگ مسافران درجه ۳ را از بقیه مسافران جدا می کرد. زمانی که زنان و کودکان مسافران درجه ۱ و ۲ نجات یافتند. مسافران درجه ۳ هنوز انتظار می کشیدند. ابتدا زنان و کودکان را سوار قایق ها می کردند. ۲ نفر از خدمه کشتی مرتباً پیام می فرستادند و اوضاع نابه هنجار به وجود آمده را گزارش می دادند و چندین کشتی از جمله المپیک پیام را دریافت کردند اما آنها به قدری دور بودند که هیچ کدام نتوانستند خود را به موقع برسانند. یکی از کشتی ها ۴ ساعت بعد از حادثه رسید.

مسافران هیچ کدام غرق شدن تایتانیک را باور نداشتند و هیچ تمایلی به سوار شدن در قایق های نجات نداشتند. برای همین ابتدا بیشتر قایق ها تقریباً خالی بودند. اما پس از گذشت اندک زمانی مسافران متوجه وخامت اوضاع شدند و کشتی کم کم به داخل آب می رفت. در ساعت ۲ و ۲۰ دقیقه بامداد کشتی از وسط به دور نیم شد و یک قسمت به طور کامل درون آب رفت و پس از گذشت چند دقیقه نیمه دیگر تایتانیک هم درون آب فرو رفت و این چنین عصر تایتانیک به پایان رسید. این در حالی بود که از ۲ هزار و ۲۲۳ نفر مسافر فقط ۷۰۶ نفر نجات یافتند و هزار و ۵۱۷ نفر همراه با تایتانیک درون آب فرو رفتند. ۱۹۹ نفر از مسافران درجه یک و ۱۱۹ نفر از مسافران درجه ۲ و ۱۰۴ نفر از مسافران درجه ۳ نجات یافتند. ۶۸۵ نفر از خدمه کشتی نیز غرق شدند و تنها ۲۱۴ نفر از خدمه زنده ماندند.

۱۳۴۷ مرد و ۱۰۳ نفر زن جان خود را از دست دادند. نیمی از کودکان هم در آب غرق شدند اکثر مسافران به دلیل سرمای شدید و دمای ۲ درجه آب یخ زدند.

چنین شد که تایتانیک کشتی زیبای مسافری به خاطره دریائی تبدیل شد.